Je gaat mee op het ritme van de drum, mee met je bankmaatje. Het water spat om je heen, je voelt de boot steeds sneller gaan. Je voelt je mede-draken om je heen, je gaat samen nog tandje harder”.
Altijd al eens willen varen in een drakenboot? Dit is je kans. Vanaf 17 juli begint er bij The Dutch Dragons in Zoetermeer: Start to Paddle. Train 4 keer mee en ervaar wat een gave sport dit is. Deelname tussen de 10 en 80 jaar
Je gaat mee op het ritme van de drum, mee met je bankmaatje. Het water spat om je heen, je voelt de boot steeds sneller gaan. Je voelt je mede-draken om je heen, je gaat samen nog tandje harder”.
Altijd al eens willen varen in een drakenboot? Dit is je kans. Vanaf 17 juli begint er bij The Dutch Dragons in Zoetermeer: Start to Paddle. Train 4 keer mee en ervaar wat een gave sport dit is. Deelname tussen de 10 en 80 jaar
Je gaat mee op het ritme van de drum, mee met je bankmaatje. Het water spat om je heen, je voelt de boot steeds sneller gaan. Je voelt je mede-draken om je heen, je gaat samen nog tandje harder”.
Altijd al eens willen varen in een drakenboot? Dit is je kans. Vanaf 17 juli begint er bij The Dutch Dragons in Zoetermeer: Start to Paddle. Train 4 keer mee en ervaar wat een gave sport dit is. Deelname tussen de 10 en 80 jaar
30 jaar The Dutch Dragons, bij een huwelijk zou het parelmoer zijn. Voor drakenbootverenigingen is hier geen benaming voor, maar wel iets om trots op te zijn.
The Dutch Dragons is met zijn 30 jaar, één van de eerste en oudste drakenbootverenigingen in Nederland.
In 1990 voeren de eerste, toen nog niet Dutchies genoemde, peddelaars als gelegenheidsteam een wedstrijd mee in het Japanse Osaka. Onze vereniging is een voortzetting van dit team dat na een voorbereiding van 6 weken, de finale wist te behalen.
Van daaruit is The Dutch Dragons uitgegroeid tot een grote drakenbootvereniging met zo’n 80 leden, welke meedoen met zowel nationale en internationale wedstrijden.
The Dutch Dragons kent vele sportieve hoogtepunten sinds de oprichting in 1991, waar we trots op zijn, zoals de 3e plek op de 500m in 1991 op het Europese Kampioenschap Clubteams (Denemarken), maar ook meer recentelijk de Nederlandse titel van ons jeugdteam in 2021.
Sinds 2017 heeft The Dutch Dragons een jeugdteam opgezet, waar nu 21 jongeren onder de 18 wekelijks keihard peddelen en hun krachten tijdens wedstrijden meten tegen de volwassenen en met succes !!
30 jaar The Dutch Dragons, op naar de volgende 30 jaar!!
(PS: check ook even ons jubileumitem in onze webshop)
Zaterdag 19 september vond het NK Drakenbootvaren plaats, als vanouds op de Amstelveense Bosbaan. Die locatie vormde een vertrouwd ankerpunt op een NK waarbij veel anders was dan ‘normaal’. De pandemie die Nederland – en de rest van de wereld – sinds het vroege voorjaar in haar greep heeft, bracht mee dat in 2020 nog minder publiek kwam opdagen dan het toch al schrale bezoekersaantal van vorige jaren, dat er in twee klassen werd gevaren (grote boot max 10 peddelaars, grote boot max 16 peddelaars), dat tussen en binnen de teams een veilige afstand moest worden aangehouden, dat geen horecavoorzieningen konden worden aangeboden en dat het bijwonen van de prijsuitreiking beperkt was tot de teamcaptains.
Daar kwam bij dat het NK, naast de enkele weken daarvoor afgewikkelde EHDC-regatta, als eenzaam baken figureerde op een desolate wedstrijdkalender. Geen enkel team had dit jaar wedstrijdritme kunnen opbouwen. Voor de meesten van de peddelaars was het die zaterdag dus ‘hello and goodbye’.
Andere omstandigheden en andere teams. Naar oud-vaderlandse traditie kent de Nederlandse drakenbootwereld – hoe klein ook – een hoge mate van splitsingsbereidheid. Gelukkig kent het huis van de NDBF vele woningen. De bond laat ook (nog) niet aangesloten teams toe tot het NK. Een onbekrompen uitleenpraktijk, waarbij peddelaars van verenigingen met een overschot de tekorten van onderbezette teams aanvullen, dempt de gevolgen van versnippering.
Het geschiedde dus dat we die zaterdag Dutchies konden aantreffen in uiteenlopende teams: de Dutch-jeugd, de Dutch-volwassenen, in een KLM-team, naar verluidt in een team van River en in een team dat zich blijkens zijn benaming vooral op de collectiviteit richt, als lichtpuntje in een verdeelde wereld.
Door ontbreken van horeca moesten de peddelaars hun energie putten uit de meegebrachte broodtrommeltjes en thermosflessen. Voor de seniore Dutchies een nostalgische herinnering aan dagjes uit in minder welvarende tijden:
“Heeft mama een goede bui en is papa niet te lui, nou dan gaan we naar de speeltuin”.
Waar bracht dit samenstel van omstandigheden ons? Voor de jeugd: op de plek die haar als vanouds toekomt, “de eerste en de enige“. Geen verrassing dus, maar een bevestiging van de unieke positie van de Dutch-jeugd in het Nederlandse drakenbootracen. Competitie zoekt en vindt de jeugd in de strijd met volwassen teams: op de 200 en 500 meter legde de Dutch-jeugd maar luttele seconden toe op teams die veel meer vermogen aan boord hadden, op de 2000 meter gaven onze jongens en meisjes vier teams het nakijken! Size matters, maar niet altijd.
De volwassen Dutch, die zoveel sterke Dutchies bij de concurrent zagen instappen dat we die concurrent bijna als een satellietteam mogen beschouwen, wonnen de meeste races en schoven na afloop met twee eerste (200 meter en 2k) en een tweede prijs (500 meter) ongedouched – de afstandseis won het van de hygiëne-eis – aan bij de buffetten van een ‘all you like to eat’-restaurant in Hoofddorp.
“Heel de dag is het dan feest
Tot we ‘r uitzien als een beest,
Nu we heerlijk naar de speeltuin zijn geweest”
Na maanden van stilte en geen wedstrijden is er eindelijk weer een wedstrijd. Weliswaar met allerlei extra regels om Corona geen vrij spel te geven, maar toch komen The Dutch Dragons weet naar de jaarlijkse regatta van de EHDC op de Bosbaan in Amstelveen.
De Monkey Jumble 2019, wat leek uit te lopen op een annulering vanuit onze vereniging, werd uiteindelijk een heel mooie ervaring voor het deelnemende team en met name voor hen die dit nog nooit gedaan hadden. Plezier en snot voor de ogen stonden centraal. Beide doelen zijn duidelijk behaald. Franks feestje, hij nam uiteindelijk de organisatie op zich. Dit werd het feestje van 20 enthousiaste deelnemers. En hoewel iedereen alles gegeven heeft, verdient een aantal leden een extra pluim.
Ayla, onze steun en toeverlaat op de drum. Ze was vooraf zenuwachtig, bij het invaren nog wat timide, maar oh wat kwam ze los tijdens de race. Bij de start was haar geluid meteen spot-on. De meest duidelijke drum en de enige die gedurende de race de welbekende pannenkoeken liet horen. Resultaat: twee handen vol blaren en verdikkingen op haar scheenbenen van het vastklemmen. Ayla, Je was fantastisch.
Frank natuurlijk, wat een stuurmanskunsten weer. Waar andere ervaren stuurmannen fouten maakten op de rechte stukken en in de bochten, stuurde Frank ontspannen onze boot door de bochten en plakte onze boot op de golf van snellere boten. Met de juiste aanwijzigingen hielp hij het team aan versnellingen op de juiste momenten. Frank, we zijn blij dat je jouw feestje met ons wilde delen 😉
En dan Jesse. Ja, Jesse… Eén van de 18 peddelaars die alles gegeven heeft. Daar is niets bijzonders aan denk je dan. NOT. De allereerste blinde deelnemer aan de Monkey Jumble, een deelname waar de organisatie enorm trots op is en hopelijk een voorbeeld voor anderen. Vanuit de organisatie mocht hij de eremunt van de Monkey Jumble 2019 in ontvangst nemen, met respect voor zijn deelname, blindelings op anderen vertrouwen terwijl je een chaotische situatie opzoekt. Net als Ayla zenuwachtig aan het begin en aan het einde moe tot in iedere vezel, zoals het hoort. He.le.maal.top.
Monkey Jumble, tot volgend jaar.
Het brandende kampeerbusje langs de Bosbaan, ter hoogte van de 500 meter startlijn, stond symbool voor, ja voor wat eigenlijk? Voor illusies die in rook opgingen? Of voor burning ambition?
Voor allebei: het was een dag van ups en downs voor de Dutch.
Om te beginnen: tel uw zegeningen, tel ze een voor een, tel ze alle en vergeet er geen… De Dutchjeugd won alles wat er in hun klasse maar te winnen viel en gaf op alle fronten ook volwassen boten partij. Het is al eerder gezegd: onze Nachwuchs is onze belofte voor de toekomst.
Dan de kleine boot, het A-team volwassenen. Zelfde liedje: won alles wat er te winnen viel en zou dus op alle onderdelen NK open klasse geweest zijn… Ware het niet dat een niet nader te noemen team door bureaucratische manoeuvres erin slaagde om de open klasse hors competition te doen verklaren. Niets gewonnen en toch kampioen worden; wie hou je dan voor de gek?
Tot slot het selectie-team. Het gehele jaar wisten de Dutch hun grootste rivaal, River Dragons, achter zich te houden, op alle afstanden. Tot 21 september. De traditioneel moeizame opening op de 500 meter bood nog alle kans op een succesvol vervolg, ook al gingen de Dutch niet met de snelste tijd door naar de volgende ronde. De 200 meter werd, in de aanloop althans, beduidend sterker gevaren. In de finales kwam aan alle illusies een einde: tweede op de 500 en, kantje boord, derde op de 200 meter. River sloeg een dubbelslag: klasse! Dat de starter er liberale opvattingen over het oplijnen op nahield – laissez faire, laissez passer – hielp ons niet, maar doet niet af aan de prestatie van de winnaars.
Dat kon, dat mocht voor de Dutch niet het einde zijn van een NK. Nadat de traantjes waren weggepinkt – Smoke gets in your eyes, nietwaar – zetten de Dutch nog eenmaal de afterburner aan, in de grote en in de kleine boot, en wonnen, met overmacht, het NK 2000 meter; alle frustraties werden omgezet in kilowatts. Het kan dus wel.
Wie zegt dat Duitsers geen gevoel voor humor hebben, is op 24 augustus jl niet in Wesel geweest. Aan de start van de jaarlijkse Drachenbootregatta verschenen teams als Biceps Ballerinas, met tutu’s , Starschifftroopers en, onvermijdelijk, een team dat inspiratie in het Reinheitsgebot vond: Beerforce one.
Een geheugen als een olifant hebben ze ook. Ons protest dat tijdens een van de 200 m races een ander team in onze baan voer werd weggewuifd, onder aanvoering van een precedent: jullie deden twee jaar geleden precies hetzelfde, en bleven ongestraft. Gründlich zijn ze nog steeds, dat moet je ze nageven.
Genoeg over de buren, nu eerst iets over het Duchtteam dat aan de start verscheen. Dat team stond dit jaar in het teken van de diversiteit: daar verstaan we bij de Dutch niet alleen genderbalance onder, maar ook leeftijdsspreiding. Die vertoonde dit jaar een wel heel brede variatie, van brugpiepers tot bejaarden met een niet-reanimerenpenning…
En het werkte! Op elke afstand boden de Dutch partij, uitmondend in een tweede plaats in de eindklassering. Dat stond althans op de trofee, die we aan het slot van de dag mochten afhalen. Hoe dat kan, na een tweede plaats op de 200 en een vierde op de 2000? Misschien dat we ruim afstand namen op de 200 en weinig toegaven op de 2 k. Of dat de andere teams maar één kunstje beheersten, hetzij de sprint hetzij de lange afstand. Wij hadden voor elke afstand peddelaars aan boord, dat zal het zijn…
The Dutch Dragons zullen ook weer vertegenwoordigd zijn op de jaarlijkse regatta van de EHDC op de Bosbaan in Amstelveen.
