Door Casper
Na een lang seizoen vorig jaar is Dutchie een aantal maanden in winterslaap gegaan. De laatste jeugdwedstrijd
van vorig seizoen was de wedstrijd in het zwembad van Borken. Dit was op 20 november 2022. Daarna werden de trainingen natuurlijk doorgezet, maar wedstrijden werden er niet gevaren. De jeugdleden moesten het doen met andere activiteiten zoals Sinterkerst en konden genieten van boot- en krachttrainingen. Dutchie kon lekker in een hoekje wegkruipen om voldoende uit te rusten voor het nieuwe seizoen.
Dat nieuwe seizoen begon vandaag, bijna 6 maanden later. Vandaag ging Dutchie mee met het jeugdteam van The Dutch Dragons en opnieuw ging de reis naar Borken. Deze keer niet naar het zwembad, maar naar de Pröbstingsee. Net als de afgelopen jaren deed het jeugdteam mee aan de Internationale Drachenboot-cup. Een wedstrijd over 200 meter en een lange afstand.
De dag begon vroeg. Om 06:00 werd er verzameld, want om 09:00 zou de eerste race beginnen. Met een reis van bijna 2 uur en de nodige voorbereidingen was de vroege wekker echt nodig. Gelukkig was bijna iedereen op tijd en kon er nog net op de laatsten gewacht worden. Iedereen was in ieder geval op tijd in Borken aanwezig. En inderdaad was dat wel nodig, want na een uitgebreide teamcaptainsmeeting begonnen de races rond 09:00 met onze jeugd in de eerste heat.
Ons team bestond naast Dutchie en onze jeugdleden ook uit een aantal oude bekenden van het team. Omdat we met te weinig waren, hadden we toestemming om wat 18 jarigen mee te nemen. 18 jarigen die misschien ook al 19 waren of snel worden, maar die vorig jaar nog bij ons jeugdteam hoorden. Dus, iedereen was snel aan elkaar gewend. Maar, er was wel spanning.
In de eerste race voelde niet alleen Dutchie een gezonde spanning, ook in het team was deze zichtbaar aanwezig. In de winter is er goed op focus getraind en is er gestart met lange rake klappen. Onze jeugd heeft er een handje van om een hoge frequentie te varen, waarbij de slagen heel kort worden. Vandaag moest dat anders. Een lagere frequentie en een mooie lange slag. De spanning gooide wat roet in eten. Niet dat Dutchie hier heel vies van is, maar de startfrequentie was echt te hoog. Gelukkig ging de overgang naar het wedstrijdtempo wel goed en verbeterde de slag. De controle was nog wel ver te zoeken, maar het resultaat mocht er wezen. Met een ruime 1:07 was Dutch Jeugd minimaal 2 seconden sneller dan alle tegenstanders.
De tweede en derde heat gingen steeds een stukje beter. De rust kwam meer in het team, de slag werd veel beter afgemaakt en de peddelaars lette veel beter op elkaar. Helaas resulteerde dit niet meteen in betere tijden. Met een 1:08 en een 1:09 was de curve wat naar beneden, maar hetzelfde gold ook voor de andere teams. Met een gecumuleerde voorsprong van bijna 5 seconden ging het team naar de finale.
De finale zou anders gaan. Waar de derde heat door een andere drummer werd gedrumd, werd de finale gestuurd door één van de oud-jeugdleden. Met hier-en-daar een wissel in het team moest dit goedkomen. Natuurlijk een peddelaar minder, maar de coaches hadden er alle vertrouwen in. Helaas mocht het niet zo zijn. Vlak voor het instappen voelde één van de jeugdleden zich niet lekker worden en kon niet mee. Opnieuw wat wisselingen in de boot. Dit soort dingen kruipt in je hoofd. Op het water moest er lang gewacht worden. Misschien wel te lang. Ook dit kruipt in je hoofd. Al deze wijzigingen en afleidingen zorgden voor een slechte start. Gecombineerd met een goede start van de tegenstander zorgde dit voor een ruime achterstand. Er moest gevochten worden als leeuwen, maar we zijn niet voor niets Nederlanders. Het vechten was begonnen en vanaf de kant was duidelijk zichtbaar dat onze jonge drakenrijders er nog alles aan deden. Dit resulteerde in een mooie tweede plaats tegen teams die met 20 peddelaars voeren. Knap gedaan zou je denken, maar onze jeugd dacht hier anders over. Bij het praatje achteraf was iedereen heel terneergeslagen. Benieuwd hoe het met onze zieke peddelaar ging, ontevreden over de teamprestatie en een beetje boos op zichzelf. Dutchie en de coaches hadden voor de strijdlust gezien en benadrukte dat iedereen fantastisch gevaren had. Dit was op dat moment aan dovemansoren gericht.
Het team dat de 200 meter gewonnen had, bleek een aantal onsportievelingen in de gelederen te hebben. Ze riepen dingen, kwamen met waterpistolen langs en probeerden vooral op een vervelende manier laten weten dat zij gewonnen hadden. Gelukkig lieten onze jeugdleden zien hoe je hiermee moet omgaan. Op de kant zo min mogelijk aandacht aan geven en niet meegaan in die sfeer, gefocust blijven op elkaar. En onze jeugd was hierdoor getergd om op het water te laten zien wie de sterkste was vandaag. Daar had het team nog de lange afstand voor.
In Borken bestaat de lange aftand uit 7 bochten en kortere rechte stukken tussendoor. 4 rondjes om te bewijzen wat wij Dutchies in onze mars hebben. De 4 teams vertrokken met iedere keer 10 seconde ertussen, waarbij wij als laatste weggingen. Met één sterke dame van Blue Dragons ging het team goed van start. Het als tweede gestarte team was het ‘vervelende’ team. 20 seconden bij de start bleken er nog maar 13 bij de eerste bocht. Een eerste bocht waarbij het derde team meteen binnendoor werd ingehaald. Bocht twee, nog maar 7 seconden. En na bocht drie was het klaar. De drie andere teams lagen achter The Dutch Dragons Jeugd! Met lange rake klappen konden onze kanjers blijven uitlopen. Uiteindelijk, wat bij de prijsuitreiking bleek, tot een voorsprong van 1 minuut en 10 seconden. 1 minuut en 10 seconden! Echt onwijs goed gevaren en de sportieve wraak smaakte zoet!
JVW Dutchies, bedankt voor het meepeddelen. Zonder jullie hadden we vandaag niet aan de start gestaan. Echt tof dat jullie weer even met ons meewilden!
Ouders en ander familie, wat een fantastisch publiek waren jullie weer. Dutchie hoorde duidelijk waar jullie zaten en weet zeker dat de aanmoedigingen geholpen hebben. Nog maar niet van het rijden gesproken. We waren er weer en dat was mede dankzij jullie!
Onze Giants-vrienden bedankt voor de ‘aanmoedigingen’. We weten dat dit niet helemaal jullie bedoeling was, maar door jullie was onze jeugd bij de 2000 meter tot het bot gemotiveerd!
Onze geleende peddelaar voor de 2000 meter, Lena van Blue Dragons, bedankt. Naast Ann een welkome aanwinst voor onze club, jammer dat je zo ver weg woont en niet zomaar in Zoetermeer kan komen trainen. Zo een sterke peddelaar hebben we er graag bij!
Carsten Bacher en team gefeliciteerd met een bedankt voor weer een mooie en leuke racedag op de Pröbstingersee. Goed georganiseerd weer. Het is elke keer een feestje om naar Borken te komen!
Noa, onze stand-in drum voor vandaag. Wat heb je het goed gedaan in die derde heat van de 200 meter. Net als bij de trainingen goed bezig, dat smaakt naar meer (maar zeker ook blijven peddelen)!
En we hadden ook een stand-in stuurvrouw die de finale van de 200 heeft gestuurd. Kimberley, lekker vol vertrouwen aangegaan, lekker de rust bewaard en de boot goed geleid! En meteen een finale.
En last-but-not least alle andere teamleden. Van beide stuurs en drummer tot alle individuele peddelaars. Jullie hebben vandaag weer laten zien waarom we zo trots op jullie zijn. Jullie konden met elkaar lachen, hielpen elkaar als dat nodig was en waren geconcentreerd bij de races. Iedereen droeg zijn of haar eigen steentje bij, gaaf om te zien. Wees trots op elkaar en op jezelf en rust lekker uit. Droom maar over de mooie indrukken die wij bij onszelf, onze teamgenoten, ons publiek en onze tegenstanders hebben kunnen achterlaten. Slaap lekker!
De wedstrijden, onderdeel van de Open Havendag in Gorinchem, werden gevaren in een gracht in de binnenstad. Dit betekent dat er een vrij smalle wedstrijdbaan is, waardoor de boten naar elkaar toe worden gezogen en je dus extra hard moet werken. Aan ons de taak om zo snel mogelijk weg te zijn bij de start, zodat je vrij baan hebt, en een mooie tijd kunt neerzetten.
Na de pauze zouden we gaan strijden tegen het team wat op die dag de snelste tijd had neergezet. Het werd voor 2 van onze teamleden sowieso een race tegen de klok. De pauze was iets korter dan verwacht, en zij waren nog even Gorinchem aan het verkennen. Gelukkig waren ze nog net op tijd voor onze race tegen Almdregons. We voeren een sterke race, en wisten onze tegenstander te voor te blijven met een tijd van 55,90 seconden vs. 56,54 seconden.
team was het een thuiswedstrijd. Zouden we de finale kunnen bereiken? We gaven alles wat we in ons hadden. We streden als draken. En we voeren onze snelste tijd van die dag. Maar River Dragons wist ons bij te houden, en lagen ze nou een tikkeltje op ons voor? Helaas. We verloren met 55,40 vs. 55,05.
Zaterdag 1 april hebben we als Dutch Dragons weer meegedaan aan Vechten op de Vecht. Dit is een langeafstandswedstrijd waar voornamelijk sloepen aan meedoen. Dit jaar waren er daarnaast vier drakenbootteams ingeschreven: Odysseus, Old Water Dragons, Dragons on Fire en wij dus.
Wij waren allen uitgestapt toen Michael en Ronald terugkwamen vanuit het gebouwtje van de organisatie. Michael vertelde dat we te laat waren: de drakenboten waren al gestart met de heat van de dames en waren dus al lang weg. Michael werd nog even verdacht van een 1-aprilgrap maar nee hoor, het was toch echt waar.
De race was best zwaar, het regende voor een groot deel en het werd in de loop van de middag alleen maar kouder. Maar echte Dutchies laten zich natuurlijk niet kennen en we peddelden gestaag door onder de bezielende leiding van Ronald en Kimberley. Het duurde tot ongeveer vijf minuten voor de finish voordat iedereen weer enigszins op temperatuur was. Toch waren we blij de eindstreep te zien en konden moe maar voldaan de boot weer opladen. De trainer kwam nog met een zakflesje wiskey, en Marlen trakteerde op Snickers. Precies wat we nodig hadden.
De energie begint op te raken en de laatste ronde voelt zwaarder dan de eerste twee bij elkaar. Doorzetten naar de finish en de huidige positie verdedigen! Richting de eindstreep komt natuurlijk nog een eindsprint, en dan is de race voorbij. Met de realisatie dat er meer in had gezeten zonder die crash voor onze neus, komen we bij van deze altijd zware race.
Op 8 maart wordt elk jaar Internationale Vrouwendag gevierd om de sociale, economische, culturele en politieke prestaties van vrouwen over de hele wereld te erkennen en te vieren. Een dag waarop we stilstaan bij de strijd voor gelijkheid en de rechten van vrouwen en meisjes.
Anita Wilgenhof