Skip to main content
All Posts By

Jeroen

Uit de winterslaap ontwaakt

Door Casper

Na een lang seizoen vorig jaar is Dutchie een aantal maanden in winterslaap gegaan. De laatste jeugdwedstrijd van vorig seizoen was de wedstrijd in het zwembad van Borken. Dit was op 20 november 2022. Daarna werden de trainingen natuurlijk doorgezet, maar wedstrijden werden er niet gevaren. De jeugdleden moesten het doen met andere activiteiten zoals Sinterkerst en konden genieten van boot- en krachttrainingen. Dutchie kon lekker in een hoekje wegkruipen om voldoende uit te rusten voor het nieuwe seizoen.

Dat nieuwe seizoen begon vandaag, bijna 6 maanden later. Vandaag ging Dutchie mee met het jeugdteam van The Dutch Dragons en opnieuw ging de reis naar Borken. Deze keer niet naar het zwembad, maar naar de Pröbstingsee. Net als de afgelopen jaren deed het jeugdteam mee aan de Internationale Drachenboot-cup. Een wedstrijd over 200 meter en een lange afstand.

De dag begon vroeg. Om 06:00 werd er verzameld, want om 09:00 zou de eerste race beginnen. Met een reis van bijna 2 uur en de nodige voorbereidingen was de vroege wekker echt nodig. Gelukkig was bijna iedereen op tijd en kon er nog net op de laatsten gewacht worden. Iedereen was in ieder geval op tijd in Borken aanwezig. En inderdaad was dat wel nodig, want na een uitgebreide teamcaptainsmeeting begonnen de races rond 09:00 met onze jeugd in de eerste heat.

Ons team bestond naast Dutchie en onze jeugdleden ook uit een aantal oude bekenden van het team. Omdat we met te weinig waren, hadden we toestemming om wat 18 jarigen mee te nemen. 18 jarigen die misschien ook al 19 waren of snel worden, maar die vorig jaar nog bij ons jeugdteam hoorden. Dus, iedereen was snel aan elkaar gewend. Maar, er was wel spanning.

In de eerste race voelde niet alleen Dutchie een gezonde spanning, ook in het team was deze zichtbaar aanwezig. In de winter is er goed op focus getraind en is er gestart met lange rake klappen. Onze jeugd heeft er een handje van om een hoge frequentie te varen, waarbij de slagen heel kort worden. Vandaag moest dat anders. Een lagere frequentie en een mooie lange slag. De spanning gooide wat roet in eten. Niet dat Dutchie hier heel vies van is, maar de startfrequentie was echt te hoog. Gelukkig ging de overgang naar het wedstrijdtempo wel goed en verbeterde de slag. De controle was nog wel ver te zoeken, maar het resultaat mocht er wezen. Met een ruime 1:07 was Dutch Jeugd minimaal 2 seconden sneller dan alle tegenstanders.

De tweede en derde heat gingen steeds een stukje beter. De rust kwam meer in het team, de slag werd veel beter afgemaakt en de peddelaars lette veel beter op elkaar. Helaas resulteerde dit niet meteen in betere tijden. Met een 1:08 en een 1:09 was de curve wat naar beneden, maar hetzelfde gold ook voor de andere teams. Met een gecumuleerde voorsprong van bijna 5 seconden ging het team naar de finale.

De finale zou anders gaan. Waar de derde heat door een andere drummer werd gedrumd, werd de finale gestuurd door één van de oud-jeugdleden. Met hier-en-daar een wissel in het team moest dit goedkomen. Natuurlijk een peddelaar minder, maar de coaches hadden er alle vertrouwen in. Helaas mocht het niet zo zijn. Vlak voor het instappen voelde één van de jeugdleden zich niet lekker worden en kon niet mee. Opnieuw wat wisselingen in de boot. Dit soort dingen kruipt in je hoofd. Op het water moest er lang gewacht worden. Misschien wel te lang. Ook dit kruipt in je hoofd. Al deze wijzigingen en afleidingen zorgden voor een slechte start. Gecombineerd met een goede start van de tegenstander zorgde dit voor een ruime achterstand. Er moest gevochten worden als leeuwen, maar we zijn niet voor niets Nederlanders. Het vechten was begonnen en vanaf de kant was duidelijk zichtbaar dat onze jonge drakenrijders er nog alles aan deden. Dit resulteerde in een mooie tweede plaats tegen teams die met 20 peddelaars voeren. Knap gedaan zou je denken, maar onze jeugd dacht hier anders over. Bij het praatje achteraf was iedereen heel terneergeslagen. Benieuwd hoe het met onze zieke peddelaar ging, ontevreden over de teamprestatie en een beetje boos op zichzelf. Dutchie en de coaches hadden voor de strijdlust gezien en benadrukte dat iedereen fantastisch gevaren had. Dit was op dat moment aan dovemansoren gericht.

Het team dat de 200 meter gewonnen had, bleek een aantal onsportievelingen in de gelederen te hebben. Ze riepen dingen, kwamen met waterpistolen langs en probeerden vooral op een vervelende manier laten weten dat zij gewonnen hadden. Gelukkig lieten onze jeugdleden zien hoe je hiermee moet omgaan. Op de kant zo min mogelijk aandacht aan geven en niet meegaan in die sfeer, gefocust blijven op elkaar. En onze jeugd was hierdoor getergd om op het water te laten zien wie de sterkste was vandaag. Daar had het team nog de lange afstand voor.

In Borken bestaat de lange aftand uit 7 bochten en kortere rechte stukken tussendoor. 4 rondjes om te bewijzen wat wij Dutchies in onze mars hebben. De 4 teams vertrokken met iedere keer 10 seconde ertussen, waarbij wij als laatste weggingen. Met één sterke dame van Blue Dragons ging het team goed van start. Het als tweede gestarte team was het ‘vervelende’ team. 20 seconden bij de start bleken er nog maar 13 bij de eerste bocht. Een eerste bocht waarbij het derde team meteen binnendoor werd ingehaald. Bocht twee, nog maar 7 seconden. En na bocht drie was het klaar. De drie andere teams lagen achter The Dutch Dragons Jeugd! Met lange rake klappen konden onze kanjers blijven uitlopen. Uiteindelijk, wat bij de prijsuitreiking bleek, tot een voorsprong van 1 minuut en 10 seconden. 1 minuut en 10 seconden! Echt onwijs goed gevaren en de sportieve wraak smaakte zoet!

JVW Dutchies, bedankt voor het meepeddelen. Zonder jullie hadden we vandaag niet aan de start gestaan. Echt tof dat jullie weer even met ons meewilden!

Ouders en ander familie, wat een fantastisch publiek waren jullie weer. Dutchie hoorde duidelijk waar jullie zaten en weet zeker dat de aanmoedigingen geholpen hebben. Nog maar niet van het rijden gesproken. We waren er weer en dat was mede dankzij jullie!
Onze Giants-vrienden bedankt voor de ‘aanmoedigingen’. We weten dat dit niet helemaal jullie bedoeling was, maar door jullie was onze jeugd bij de 2000 meter tot het bot gemotiveerd!

Onze geleende peddelaar voor de 2000 meter, Lena van Blue Dragons, bedankt. Naast Ann een welkome aanwinst voor onze club, jammer dat je zo ver weg woont en niet zomaar in Zoetermeer kan komen trainen. Zo een sterke peddelaar hebben we er graag bij!
Carsten Bacher en team gefeliciteerd met een bedankt voor weer een mooie en leuke racedag op de Pröbstingersee. Goed georganiseerd weer. Het is elke keer een feestje om naar Borken te komen!

Noa, onze stand-in drum voor vandaag. Wat heb je het goed gedaan in die derde heat van de 200 meter. Net als bij de trainingen goed bezig, dat smaakt naar meer (maar zeker ook blijven peddelen)!

En we hadden ook een stand-in stuurvrouw die de finale van de 200 heeft gestuurd. Kimberley, lekker vol vertrouwen aangegaan, lekker de rust bewaard en de boot goed geleid! En meteen een finale.

En last-but-not least alle andere teamleden. Van beide stuurs en drummer tot alle individuele peddelaars. Jullie hebben vandaag weer laten zien waarom we zo trots op jullie zijn. Jullie konden met elkaar lachen, hielpen elkaar als dat nodig was en waren geconcentreerd bij de races. Iedereen droeg zijn of haar eigen steentje bij, gaaf om te zien. Wees trots op elkaar en op jezelf en rust lekker uit. Droom maar over de mooie indrukken die wij bij onszelf, onze teamgenoten, ons publiek en onze tegenstanders hebben kunnen achterlaten. Slaap lekker!

Genieten in Gorinchem / Gorkum

Door Niels

Na het strijdtoneel in Leer, zochten we het een week later op zaterdag 13 mei wat dichter bij huis: op die dag waren de drakenboot races in de Lingehaven van Gorinchem. Het eerste ingrediënt voor een goede race dag was alvast aanwezig. Het weer was namelijk (meer dan) prima. Deze dag werden er races van 200 meter gevaren, en als je het heel goed deed mocht je 8 keer aan de bak, met zowel wedstrijdteams als funteams aanwezig.

De Dutchies werden aangevoerd door teamcaptain Michael, stuurman Marijn en drum Xenia. Ook deze keer werd de fysieke en mentale opwarming verzorgd door Martin en Michael. Michael had weer een vlammend betoog voorbereid wat ons drakenbloed sneller deed stromen! GAME MODE ON! Het codewoord voor vandaag was: CONTROLE. Elke slag is raak. En we varen elke race alsof het een finale is. Zo werd het tijd voor onze eerste van de vier heats die onze plek in de finale, die bestond uit afvalraces, zou bepalen. De eerste heat zouden we varen tegen De Kromme Krukas. Spoiler: de krukas die blijft krom, en we komen ze deze dag nog een paar keer tegen.

The Dutch Dragons strijden tegen Gymnasium 1 - foto Irma La DoucheDe wedstrijden, onderdeel van de Open Havendag in Gorinchem, werden gevaren in een gracht in de binnenstad. Dit betekent dat er een vrij smalle wedstrijdbaan is, waardoor de boten naar elkaar toe worden gezogen en je dus extra hard moet werken. Aan ons de taak om zo snel mogelijk weg te zijn bij de start, zodat je vrij baan hebt, en een mooie tijd kunt neerzetten.

Een extra uitdaging was, dat het door de hoge kademuren nogal galmde in de gracht. Door de kakafonie van geluid die tijdens de wedstrijd ontstaat, is het lastig om je eigen drum nog te onderscheiden, en sommige commando’s gaan dan ook verloren. Als je, zoals ik en teamgenoot Jesse blind bent, dan moet je het juist van geluid hebben. Dus werd dat een extra moeilijkheidsgraad voor deze wedstrijddag. Daarom werd voor mij het doel die dag: zorg dat je voelt wat de boot doet en blijf gelijk gaan met de rest.

Onze eerste race we wonnen met een tijd van 55,52 seconden vs. 55,70 seconden. En miniem verschil dus! Al gauw volgde de tweede heat waarin we zouden varen tegen Dragons On Fire. Voor hen zou dit een thuiswedstrijd worden, want dit team komt uit Gorinchem. Het bleek al snel dat ze het ons niet makkelijk zouden maken. Hun boot kwam wel erg dicht langszij. Uiteindelijk nog een prima overwinning eruit gesleept met een tijd van 57,08 seconden vs. 57,62 seconden. Scheelde weer een haartje!

Na de pauze zouden we gaan strijden tegen het team wat op die dag de snelste tijd had neergezet. Het werd voor 2 van onze teamleden sowieso een race tegen de klok. De pauze was iets korter dan verwacht, en zij waren nog even Gorinchem aan het verkennen. Gelukkig waren ze nog net op tijd voor onze race tegen Almdregons. We voeren een sterke race, en wisten onze tegenstander te voor te blijven met een tijd van 55,90 seconden vs. 56,54 seconden.

Ik begon er met iedere heat, ook steeds lekkerder in te komen. Het lukte mij beter om te voelen wat de boot deed, en mij meer af te sluiten van de herrie om mij heen. Voor onze laatste heat mochten we weer tegen De Kromme Krukas. Dit was onze laatste kans om nog 1 keer een sterke wedstrijd te varen, en een mooie tijd neer te zetten. Zodat we een gunstige plek hebben bij de afvalraces. Elke slag was raak, en er werd met controle gevaren. We wonnen met een tijd van 55,48 vs. 55,71. Alle vier de heats gewonnen, en met een goed gevoel richting de finale.

Tijd voor de trainers om in beraad te gaan, en een tactiek te bedenken voor de finales. De 16 beste teams zouden doorgaan naar de finale, en dan werd het een afvalrace. Dus blijven winnen om in de finale te komen. Onze tactiek werd een tikkeltje aangepast. We moesten sneller weg zijn bij de start. Dus het tempo tijdens de 30 startslagen moest omhoog. Met de spieren weer soepel en warm gedraaid, en de nieuwe tactiek in ons achterhoofd gingen wij naar de start.

In de achtste finale moesten we strijden tegen Gymnasium 1. We wonnen met een tijd van 57,88 seconden vs. 58,83 seconden. We hadden gewonnen, maar dit was qua tijd niet het resultaat waarop we hadden gehoopt. De trainers pasten de tactiek weer iets aan. Het tempo tijdens de startslagen zou iets lager zijn, maar wel met krachtige slagen. Halverwege de race zou er nog een GO worden geroepen. Voor ons het teken om krachtiger slagen te maken, en de eindsprint in te zetten. En uiteraard het belangrijkste, elke slag varen met CONTROLE.

De kwartfinale werd gevaren tegen, je raadt het nooit, De Kromme Krukas. Met hernieuwde energie verschenen we aan de start. De nieuwe tactiek wierp zijn vruchten af. We versloegen De Kromme Krukas alweer. Deze keer met een tijd van 55,98 vs. 56,16. Nu begon het er om te spannen…

We hadden het geschopt tot de halve finale, waarin we tegen River Dragons zouden varen. Ook voor dit sterkeThe Dutch Dragons in Gorinchem team was het een thuiswedstrijd. Zouden we de finale kunnen bereiken? We gaven alles wat we in ons hadden. We streden als draken. En we voeren onze snelste tijd van die dag. Maar River Dragons wist ons bij te houden, en lagen ze nou een tikkeltje op ons voor? Helaas. We verloren met 55,40 vs. 55,05.

En zo was de zevende heat van die dag ook meteen onze laatste heat. Balen natuurlijk, maar het leverde ons wel de tweede plaats op bij de wedstrijdteams, en overall een nette derde plek van alle teams in de finale. Gesloopt na een lange en drukke dag, keerden we terug naar huis…

Op naar de volgende wedstrijd op 10 juni: Race the Dragon in Alkmaar!

Hoe een peloton Drakenstrijders een (h)echt team werd…

Door Inge

Er was eens een peloton drakenstrijders onder de bezielende leiding van de enthousiaste kapitein Michael en zijn ervaren officieren, stuurman Marijn en talenknobbel Chris. In verschillende samenstellingen reisden de drakenstrijders af naar het barre, grijze Noorden net over de grens bij Groningen waarbij ze spannende avonturen beleefden, maar dat is voor een andere keer…
Dit verhaal gaat over het toernooi dat door Döspaddels werd georganiseerd waarbij ons peloton zich kon meten met andere drakenstrijders op het natte slagveld. Zoek een comfortabele stoel, maak het jezelf gemakkelijk en luister (lees) mee.

Het is grijs en erg vroeg wanneer we naar de wedstrijdlocatie rijden. Wanneer we daar aankomen slaat de paniek toe; het slagveld is verdwenen in de dichte mist! Na 8:00 druppelt iedereen ‘binnen’ en net voor 9:00 zijn we compleet – door de dichte mist wordt de captainsmeeting uitgesteld. Het blijft grijs terwijl verschillende teams hun tenten opzetten en zich klaarmaken voor het race schema.

Wanneer onze kapitein met zijn officieren terugkeert, wordt de tactiek duidelijk gemaakt; elke afstand wordt gevaren alsof het een finale is! Dit peloton houdt zich vandaag bezig met maar 1 toverwoord: FOCUS! Het enthousiasme is voelbaar en wordt overgebracht op ons; we zijn er klaar voor! De warming up wordt door Martin verzorgd; even allemaal ‘aan’! Het kost even wat moeite – de grijze lucht helpt niet mee, maar de mist lijkt op te lossen en wanneer als bij toverslag het slagveld op het water verschijnt, gloeien de ogen van de strijders rood. Het vuurtje binnenin ontbrandt. Aangewakkerd door kapitein Michael’s luide Check! Antwoorden de drakenstrijders met vuur: Check! In de marshalling brengt Stuurman Marijn de laatste instructies over voor de eerste strijd: 100m sprint. Er heerst een gezonde spanning, waarbij onze Talenknobbel Chris de tegenstander vriendelijk de tent uitlokt. Er wordt gelachen, maar wanneer wij de boot instappen zijn we weer onder ons: Alle drakenstrijders weten wat hun taak is; FOCUS. Op jezelf. Op elkaar. In de boot.

We varen op naar de start; er is ruimte en tijd om het water en de boot te testen. Alle drakenstrijders vertrouwen volledig op Stuurman Marijn en Drum Kimberley. Onze drum blijft de eerste meters stil, want er wordt nog gevaren, maar wanneer Stuurman Marijn het commando geeft, neemt Drum Kimberley haar rechtmatige plek in: haar drum klinkt als een salvo. Ons peloton is luid en duidelijk The Dutch Dragons! We liggen aan de start. Opperste concentratie. De official klinkt zacht, maar de hoorn heeft iedereen gehoord en wanneer wij onze start inzetten is dat vanaf de eerste slag volle bak: Explosief! Explosief! Explosief! Ik weet niet hoe het met mijn medestrijders ging, maar kapitein Mike zat in mijn hoofd (alle 53 slagen, of waren het er meer?) totdat Stuurman Marijn roept: Laat maar lopen… Totdat we uit de boot komen, is het niet duidelijk dat we gewonnen hebben – de baan loopt ietwat schuin. Maar onze boot wint deze slag met 27.38 sec. Dik een seconde sneller dan Thekenbeisser meets Hobbits! Op naar de 400m (met bocht)! De zon begint goed te schijnen en de eerste drakenstrijders smeren zich goed in. Er verschijnt zowaar een blauwe lucht!

Dan begint het grote wachten – het is een voorbode voor hoe de rest van de dag zal verlopen. Na bijna 2,5 uur begint onze warming up naast de marshalling voor de 400m. Ik voel een gezonde spanning; de ‘Leer’ is geoefend en hier zal moeten blijken hoe deze zal uitpakken in dit veld. Kapitein Mike vuurt ons weer aan. En ondanks het lange wachten, staan we ook allemaal ‘aan’. We kunnen zelf zien dat de banen vrij smal zijn uitgelegd, maar dat vergroot alleen maar onze concentratie; 100% FOCUS! Ook nu komt Stuurman Marijn voordat we instappen met laatste instructies. Bij het opvaren toch nog even een “Leer!”; het komt niet als een verrassing en deze generale is voldoende voor de komende première – we gaan ervoor!

We liggen stabiel bij de start, met enkele trekslagen rechts, trekt Stuurman Marijn ons recht. Dan klinkt de start: Explosief! Explosief! Explosief! We zijn weg en varen zoals alleen wij varen: Stuurman Marijn telt de start af, Drum Kimberley laat haar drum brullen. De snelle slagen, The Dutch Dragons trademark Pannekoeken, resoneren over het water. Kapitein Mike vuurt de Rockets aan met zijn Go! En dan schalt het over het water “Leeeeer!” Ronald O en ik pakken de trekslagen rechts achter direct op, gelijktijdig met Arnoud en Lucy links voor. De boot schiet door de bocht, aangevuurd door de stabiele drum en trefzekere Stuurman Marijn. Tien kracht! En de boot trekt recht uit de bocht. Midden door de smalle baan. Ik zie uit mijn ooghoek dat de tegenstander dicht op ons vaart. Te dichtbij. Een fractie van een seconde twijfel ik aan Stuurman Marijn. Onterecht! En ik pak opnieuw FOCUS. Ik hoor een vloek ontsnappen van het achtersteven en meteen weet ik dat onze koers de juiste is. Ondanks het gestuntel van de stuurman van de Seeteufel vaart onze boot geconcentreerd verder. Controle en kracht, totdat Stuurman Marijn commandeert: Laat maar lopen! Drum Kimberley pakt haar rol als veiligheidsfunctionaris en voorkomt samen met Stuurman Marijn een botsing terwijl beide boten draaien om aan te leggen. Stuurman Marijn vaart bij Seeteufel langszij om zijn ongenoegen te uiten. Staf peloton zal zich straks bezighouden het indienen van bezwaar. Er klinkt wat gemopper in onze boot, maar bij het uitstappen overheerst een overwinningsgevoel, ondanks de hinder, ondanks het overduidelijke feit dat we deze race verloren hebben. The Dutch Dragons hebben gecontroleerd, stabiel en krachtig gevaren!

En dan: het lange, lange, echt heel lange wachten totdat we de 200m sprint aanpakken! Het zonnetje is nu dan echt doorgebroken, maar blijkt ook een beetje tegen ons te werken, want wat doet een warm zonnetje op je bolletje? Juist, dat maakt loom en zelfs een beetje sloom… En daarbij: Ons peloton wacht. En wacht. Onder de tent, naast de tent, bij de bierwagen (zonder bier, dat dan weer wel). Waar wachten we dan op? Op bericht van onze kapitein Mike die samen met zijn trouwe officieren bezwaar heeft ingediend. Om het halve uur (of misschien was het wel om het uur?) bracht hij ons nieuwe ontwikkelingen. Er werd een heftige woordenstrijd gevoerd aan de official tafel. En uiteindelijk kwam daar dan het verlossende woord: Seeteufel +3 sec, The Dutch Dragons -3 sec. En dat leverde ons een mooie tijd op: 120.17 sec, slechts een kleine 2 seconden langzamer dan de Seeteufel met 118.22 sec.

Martin roept ons al bij elkaar voor de warming up voor de 200m. Sneller dan verwacht kunnen we dan aan de bak. Bijna een uur later dan het oorspronkelijke race schema, maar onze koppies gaan weer ‘aan’! Het vuurtje brandt – het brult in ons, want dit zal de laatste sprint van de dag zijn. We willen dit! We kunnen dit! 200m race, die niet anders dan anders is. Geen vreemde bochten. Geen andere strategie dan die waar we altijd mee trainen: FOCUS! We gaan laten zien dat we dit willen en wanneer we de boot instappen, kun je het al zien: dit team, dit peloton, weet wat ze doet, weet wat ze wilt; FOCUS! Kapitein Mike hoeft het niet meer te zeggen. De concentratie is van onze gezichten af te lezen en wanneer Drum Kimberley direct bij de start haar drum weer laat horen, trekken we als 1 machine aan onze peddel; ex-plo-sief! Dit kunnen we! De race opbouw is alles waar we naar toe hebben gewerkt en wanneer we gedisciplineerd de boot stoppen na de finish op commando van Stuurman Marijn, overheerst euforie: We hebben overduidelijk gewonnen! Maar met hoeveel? En is ook deze tijd genoeg om in de juiste 2,5km finale te landen? The Dutch Dragons varen 53.58 sec en dat is bijna 3 sec sneller dan de tegenstander Draboverein Cassens. We feliciteren elkaar! De dag is nog niet voorbij, maar deze 3 sprints hebben we laten zien waar we voor kwamen. En dat voelt goed. Hoe zullen we ons houden op de 2,5km?

De zon is verdwenen en het wordt meteen wat kouder. De lucht is allang niet meer blauw en donkere wolken verzamelen zich boven ons hoofd. Er is zelfs noodweer voorspeld. Wat nu? Nou, dat is een herhaling van stappen: Wij wachten. En wachten. Eten nog een beetje. Gezond spul voor sommigen. Anderen nemen een koek. Niet teveel, maar net genoeg om dat lange wachten te doorbreken. Ik had ook wel een koek gewild, maar ja, het zit niet meer in mijn systeem om contant geld mee te sjouwen. Dus persoonlijk leermomentje: Duitsers zijn nog niet zo van tikkies, QR codes of pinnen. Contant geld gaat ook op het inpaklijstje “Wedstrijddag The Dutch Dragons”.

Na bijna 3 uur mogen dan ook wij eindelijk weer aan de bak; Martin zet ons ‘aan’ en laat ons kleine rondjes hardlopen met oefeningen op het veldje naast de marshalling. Jumping Jacks, natuurlijk gelijktijdig. Net zoals in de boot. We lachen met elkaar, maar voeren alle oefeningen serieus uit. Dit is het laatste wat we vandaag zullen doen. Ons peloton heeft zich steeds goed gehouden; kunnen we dat deze 2,5 km volhouden? The Dutch Dragons worden opgeroepen en de FOCUS is direct weer terug. We stappen als 1 team in. Wij zijn The Dutch Dragons. Het duurt lang voordat alle boten op het water liggen voor deze heat en het begint licht te druppelen. Jammer! Hadden we het bijna droog gehouden… De 4 boten varen min of meer gelijktijdig naar de start. En de hemel trekt open! Door de regenwaas vaart Stuurman Marijn ons naar de start. Er wordt afgeteld en we zijn weg! 3 rondes om 2,5 km vol te varen – dat zijn een boel bochten en ook al werd er tijdens de laatste instructies aangegeven dat er geen “Leer!” aan te pas komt – stiekem hoop ik er een beetje op, maar dat is geheel aan onze Stuurman. In de eerste bocht lopen we in op onze voorganger Fopac Dragons, maar eenmaal uit de bocht lopen ze toch weer langzaam uit. Het gejaag is heerlijk; de commando’s bekend en de kracht van de boot voelbaar. Kimberley’s “tien!” klinkt steeds helder en er wordt opnieuw en opnieuw en opnieuw de focus gepakt. The Dutch Dragons gaan ervoor! Er klinkt regelmatig een Go! om de bochten goed aan te varen. Rockets gaan steeds aan, 10 volle slagen door. En als de bocht dan is genomen klinkt de “Tien Kracht” helder en laat ons inlopen op Fopac, maar het blijkt steeds net niet genoeg te zijn. Ons peloton raakt niet ontmoedigd, maar gaat stug door; controle, stabiliteit en: Explosief! Explosief! Explosief! We zijn doorweekt – het water komt van alle kanten, maar we laten ons niet kisten en varen door! Opperste concentratie, al raakt de batterij vlot leeg. De laatste bocht wordt genomen. Het laatste rechte stuk volgt. We peddelen als 1 machine. We houden die controle. Fopac is niet meer in te halen, maar het gaat om onze eigen tijd. Eindsprint wordt ingezet en het lijkt of de boot toch nog net dat beetje meer snelheid maakt. (Misschien droom ik en helaas kan ik er geen cijfers naast leggen; door alle spanning heb ik deze heat niet op het klokje gezet. Balen!) Drum Kimberley laat haar pannekoeken over het water dreunen. Ge-Wel-Dig! Dan klinkt het Laat maar lopen. Het is voorbij. Wat hebben we gedaan? Hoe hebben we gepresteerd? Allemaal prangende vragen, die nog even moeten wachten. Het regent pijpenstelen en we leggen snel aan om uit de boot te klimmen en even kort droog (in de marshalling tent) te evalueren. Kapitein Mike verordonneert: Droge kleding aan! En op naar de prijsuitreiking!

De tent blijkt niet geheel waterbestendig; we hebben duidelijk niet de All weather variant meegenomen. Goed, het is niet anders. De ene helft kleedt zich om (gelukkig is er een kleedruimte met douches!) en de andere helft breekt de tent af. Ik besluit voor mezelf nog een ander item op mijn paklijst te zetten: een regenponcho, want een regenjas haalt weinig uit met dit weer – mijn droge trainingsbroek raakt snel doorweekt als ik meehelp de tent af te breken. Jammer dit weer! De prijsuitreiking verplaatst zich ondertussen naar het droge stukje waar tijdens de races nog Kaffee und Kuchen werden verkocht. The Dutch Dragons vissen achter het net lijkt het… Maar dan toch: Een derde plaats op de 2,5 km met 784.32 sec (ofwel 13 min 4.32 sec) en een derde plaats overall. Wow!

Top gedaan! Het was een uitstekende dag waarin dit peloton Drakenstrijders goed heeft laten zien, dat het frequente trainen en FOCUS pakken zich prima leent om een hecht team neer te zetten. In de boot en daarbuiten! Tot een volgende keer op weer een nieuw nat slagveld!

Vechten op de Vecht

Door Paul

Zaterdag 1 april hebben we als Dutch Dragons weer meegedaan aan Vechten op de Vecht. Dit is een langeafstandswedstrijd waar voornamelijk sloepen aan meedoen. Dit jaar waren er daarnaast vier drakenbootteams ingeschreven: Odysseus, Old Water Dragons, Dragons on Fire en wij dus.

We kwamen om ongeveer 12.30 in Weesp aan de Nijverheidslaan waar we onze boot te water hebben gelaten. Met 16 peddelaars Chris, Annelie, Arnoud, Marlijn, Marlen, Marion, Lwai, Ernie, Michael, Arno, Paul, Jeroen, Jesse, Tonny, Johan en Niels peddelden we naar het startgebied met Ronald als stuurman en Kimberley op de trommel.

We kwamen even later, nog ruim op tijd: de wedstrijd zou om 14.00uur beginnen, aan bij de startplaats waar Michael en Ronald zich gingen melden voor de “palaver”. Ja zo heet blijkbaar een captainsmeeting in de sloepenwereld. We zagen nog geen andere drakenboten.. raar?

Wij waren allen uitgestapt toen Michael en Ronald terugkwamen vanuit het gebouwtje van de organisatie. Michael vertelde dat we te laat waren: de drakenboten waren al gestart met de heat van de dames en waren dus al lang weg. Michael werd nog even verdacht van een 1-aprilgrap maar nee hoor, het was toch echt waar.
Nu is de organisatie van VODV blijkbaar niet de beroerdste want we konden gewoon na 14.00uur starten met de heat van de heren. De wedstrijd ging toch op wie de snelste tijd vaart dus dat maakte niet veel uit. Na enige tijd zijn we in de boot gestapt om naar het haventje te varen waarvandaan gestart werd. Daar hebben we ongeveer anderhalf uur liggen wachten voordat we van start mochten. Een mogelijkheid om warm te varen was er niet, daar was de ruimte in het haventje te klein voor. Het was echter wel erg gezellig in het haventje met de bemanningen van de sloepen. Ronald probeerde nog om op de valreep de staart van onze boot te varen. Toen we eenmaal tot op het bot verkleumd waren, mochten we van start, eindelijk!

De race was best zwaar, het regende voor een groot deel en het werd in de loop van de middag alleen maar kouder. Maar echte Dutchies laten zich natuurlijk niet kennen en we peddelden gestaag door onder de bezielende leiding van Ronald en Kimberley.  Het duurde tot ongeveer vijf minuten voor de finish voordat iedereen weer enigszins op temperatuur was. Toch waren we blij de eindstreep te zien en konden moe maar voldaan de boot weer opladen. De trainer kwam nog met een zakflesje wiskey,  en Marlen trakteerde op Snickers. Precies wat we nodig hadden.

We hebben een tijd gevaren van één uur en 5 minuten precies. Iets langzamer dan vorig jaar en het was goed voor een 2e plaats. Odysseus Dragons hadden 5 seconden sneller gevaren en daarmee gewonnen. Gefeliciteerd kanjers van Odysseus!

Al met al weer een leuke en enerverende dag met The Dutch Dragons.

Marion en Michael bedankt voor de organisatie! Ronald en Kimberley voor het sturen, trommelen en blijven motiveren van de peddelaars.

Grote Prijs van Beyenburg in Wuppertal

(door Martin)

Als eind maart op een zaterdag om 05:40 uur de wekker gaat, weet je dat het tijd is voor een van de mooiere races van het jaar: de Grote Prijs van Beyenburg in Wuppertal. Na vorige maand al de Dragontrek wedstrijd in het zwembad te hebben gehad, is dit onze seizoensopening op open water.

@suhi_fotografie

Deze race valt met zijn 8,5 km onder de lange afstanden, en ook de autorit past in die categorie. Een kleine drie uur rijden, enkele reis, is nodig om daar te kunnen deelnemen. De wedstrijdlocatie ligt tussen natuur, (oude) industrie en gekleurde huizen tegen de berghellingen. Een van de twee bochten van het parcours, gelegen in de Beyenburger Stausee, leidt je vlak langs de stuwdam die gebruikt wordt voor het opwekken van elektriciteit. Voor de vierde keer verschijnen we hier aan de start, en de locatie blijft mooi.

Het wedstrijdshirt wordt niet vaak gedragen over neopreen. Maar het koude water in de Wupper, in combinatie met regenbuien en een niet al te hoge temperatuur, zorgt ervoor dat er veel kleding mee en aan gaat.

Bij de start liggen we in de voorste van de twee startrijen, en na het startsein trekken we samen met de boot rechts van ons weg van de overige drie uit onze rij. De vier boten die achter ons liggen starten op hetzelfde moment. Op dit rechte stuk, dat leidt naar de eerste bocht op het stuwmeer, delen we de koppositie en zij aan zij gaan we de bocht door. De bocht is rechtsom, en de andere boot heeft het voordeel van de binnenbocht. We stevenen af op een flauwe bocht naar links om van het stuwmeer af te gaan wanneer de andere boot, die inmiddels vlak voor ons ligt, de controle verliest en de kade torpedeert.

Dat een snelle concurrent een dergelijke fout begaat is in ons voordeel. Ware het niet dat de andere boot dwars voor ons komt te liggen met een “Stop de boot, achterwaarts!” van onze stuurman tot gevolg.

Terwijl wij ons weer richting vrij water manoeuvreren, snellen de andere boten ons voorbij. Op het ene moment strijden we om de koppositie, het andere moment moeten we vanuit voorlaatste positie de achtervolging inzetten. Een dergelijke mentale tegenslag is bij zo’n soort race nooit ver weg. En hoewel we direct terug onze racemodus in gaan, zijn de gevolgen voor de uitslag hoe dan ook groot.

 

Op het rechte stuk halen we drie andere boten bij en in de krappe bocht die volgt, linksom dit keer, steken we ze voorbij. Met het eerder gecrashte team weer naast ons passeren we de startlijn en hebben we een derde van de race achter de rug. Bij de bocht naast de dam varen we met een strakke bocht van ze weg, maar op weg naar de volgende bocht, en de laatste ronde, halen ze ons weer in.

Uitslagen Wuppertal 2023De energie begint op te raken en de laatste ronde voelt zwaarder dan de eerste twee bij elkaar. Doorzetten naar de finish en de huidige positie verdedigen! Richting de eindstreep komt natuurlijk nog een eindsprint, en dan is de race voorbij. Met de realisatie dat er meer in had gezeten zonder die crash voor onze neus, komen we bij van deze altijd zware race.

Met warme en droge kleding aan, een hapje en een drankje op en de gehuurde drakenboot opgeruimd, is het weer voorbij voor ons in Wuppertal. Met je teamgenoten weer de auto in, terug naar Nederland.

Het was zoals verwacht een mooie wedstrijd, die gelukkig weer plaatsvond na drie ontbrekende edities vanwege covid restricties. De eerste race van het wedstrijdseizoen is altijd een test en er zijn duidelijk verbeterpunten op te merken nu die test is gedaan. Aan ons allen binnen de vereniging de taak om daarmee aan de slag te gaan en een zo sterk mogelijk Dutch team te smeden voor dit seizoen.

Over een aantal weken is het tijd voor de volgende wedstrijd in Duitsland. Tegen die tijd zijn de eerste lessen van vandaag in praktijk gebracht tijdens de trainingen, verschijnen we weer met een goed team aan de start, en ligt ons – als het even kan – geen andere boot dwars.

De lente is begonnen

Afgelopen maandag is de lente begonnen. Heb je ook lentekriebels? Het voorjaar lonkt dus tijd om naar buiten te gaan! Zin in een activiteit met familie, buren, sportteam, school, vereniging, collega’s of vrienden? Boek dan een clinic Drakenbootvaren bij ons! Plezier & teamwork gegarandeerd.

Mail naar clinics@thedutchdragons.nl om de mogelijkheden te bespreken. Hopelijk tot snel bij The Dutch Dragons.  💪

 

Zie ook ons bericht op facebook

Internationale vrouwendag 2023

Op 8 maart wordt elk jaar Internationale Vrouwendag gevierd om de sociale, economische, culturele en politieke prestaties van vrouwen over de hele wereld te erkennen en te vieren. Een dag waarop we stilstaan bij de strijd voor gelijkheid en de rechten van vrouwen en meisjes.

The Dutch Dragons biedt in de Drakenbootsport een club aan waarin iedereen gelijk is aan elkaar, in teams van 20 peddelaars, een stuur en drum. Op deze manier bieden wij een veilige en inclusieve omgeving waarin vrouwen en meisjes kunnen samenwerken en plezier kunnen hebben terwijl ze hun fysieke en mentale kracht ontwikkelen.

In onze sport zijn specifieke teams en evenementen voor vrouwen en meisjes. Dit biedt een platform voor vrouwen om hun fysieke vaardigheden te ontwikkelen, zelfvertrouwen op te bouwen en leiderschap te tonen.

Vrouwen, en daarmee meisjes zijn net zo in staat om op competitief niveau te peddelen als dat er in andere klassen wordt gedaan. Dat onze Dutch vrouwen anderen mogen inspireren om deel te nemen en hun eigen prestaties te behalen.

Laten we blijven werken aan het creëren van een gelijke en inclusieve sportomgeving voor iedereen.

Kortom, Internationale Vrouwendag is een belangrijk moment voor ons om stil te staan bij de rol van vrouwen en meisjes in het drakenbootvaren en wij blijven werken aan het creëren van een gelijke en inclusieve sportomgeving voor iedereen.

Battle of the Dragons

Na jaren van afwezigheid organiseert The Dutch Dragons weer een festival voor jong en oud. Of je het nu als sport doet of niet, iedereen kan meedoen op

zaterdag 1 juli 2023

bij

Battle of the Dragons

Voor meer informatie en om in te schrijven kan je onze speciale site gaan: https://battleofthedragons.nl

Missie voor 538

Trots op onze pubers… Het Dutch jeugdteam ging vandaag ‘Peddelen voor Pieken’ in het kader van de 538 missie voor het prinses Máxima Centrum. Deze Dutch-kanjers hebben maar liefst 12 km en 20 meter gepeddeld in twee uur tijd! Natuurlijk zat de sfeer er goed in en waren er tussenstops met lekkernijen onderweg. Dank jullie wel lieve ouders en vrijwilligers! 😘
Het streefbedrag is ruimschoots behaald, maar er kan nog meer bij, iedere euro is welkom! Ga naar onze Missie 538.
Alle donaties 🙏 gaan naar het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie.

TDD Jeugd onderweg voor Missie 538

In Memoriam Anita Wilgenhof

Anita Wilgenhof
21 mei 1964 – 11 september 2022

 

Je was er altijd voor een ander, en leefde tot het einde met anderen mee.

Jouw betrokkenheid, positiviteit, teamspirit en mooie herinneringen nemen we voor altijd in onze gedachten mee.
Je was strijdbaar en optimistisch, maar deze ongelijke strijd tegen je ziekte heb je helaas verloren.

Dank je voor alle mooie herinneringen en voor  altijd in onze gedachten.

Rust zacht Anita.

Forever a Dutchie